Nog één keer: Column Peter dobbert door...

In Hengelsportland zijn er veel ontwikkelingen rond de fusie van federaties en Sportvisserij Nederland tot de Sportvisunie. Dat nog niet alle neuzen dezelfde kant op staan, is niet meer dan logisch. Dat die neuzen over een tijdje wel de juist kant op wijzen, is vermoedelijk een kwestie van tijd, energie en vertrouwen. Ik reken daar wel op.

Op de vrijwilligersdag in Lelystad werd al afscheid genomen van bestuur, directie en medewerkers. Een paar weken later was dan ook het officiële afscheid van federatie Midwest Nederland, heel symbolisch in Uitgeest, daar waar ooit ook de wieg stond.

Zelf zat ik lang geleden in het bestuur van Midden Noord-Holland. Ik deed jeugdzaken en wedstrijdzaken. Met de jeugdcommissie maakten we jaarlijks een boekje met informatie en verhaaltjes. Mijn eerste schreden op het schrijverspad. Dit gebeurde nog op een typmachine, en als alles van onze commissieleden af werd het in 1 lettertype overgeschreven en verwerkt tot een boekje. Met een oplage van ca. 1500 stuks ging dit Jeugdinfo naar de jeugdafdelingen in de federatie, die toen bestond uit 16 verenigingen.

De eerste fusie was met De Noordkop, en daarna volgde Zuidwest Nederland. Zo waren we van Texel tot Alphen aan de Rijn een federatie, uitgezonderd Amsterdam. We hadden toen inmiddels een kantoor in Uitgeest, waar ik regelmatig kwam. Het meeste contact had ik met Richard van den Bos, toen nog beleidsmedewerker en al snel prominent visionair in de sportvisserij. Met de komst van het internet als medium keek ik uit naar de columns die hij wekelijks postte op de website van de POS, de koepel voor deze federatieve activiteiten. “Greep op de week”, een column die bijna steevast bestond uit een blokje sportvisbeleving en een blokje werkbeschrijving. Zo’n 4 jaar lang kwam dit bijna wekelijks op de site. Het werd geschreven op de vrijdagmiddag en stond voor etenstijd ook al op de site. In een zeer levendige schrijfstijl, met heldere analyses, mooie visbelevenissen, overpeinzingen en hoopvolle verwachtingen over de toekomst van de georganiseerde sportvisserij. We visten ook wel eens samen, hij schepte mijn nog steeds grootste barbeel, en diezelfde sessie deed ik dat bij hem ook. Al zal hij daarna nog wel grotere hebben gevangen. We draaiden samen met mensen van bestuur en kantoor de beurzen, van HVZ tot Jaarbeurs Utrecht, vislessen op scholen en mee in de eerste VBC’s, van waterschap Het Lange Rond.

In 2010 ging Richard weg bij de POS. Er viel een gat in bijna alles waar we Rich van kenden. Dat gat werd een ravijn toen Richard 3 jaar later veel te vroeg overleed.

Ik heb geprobeerd het column-gat een klein beetje te vullen, met schrijfsels over sportvissen in ons werkgebied, met wat me bezighield en ook over de vangsten die ik beleefde. Aanvangs bijna wekelijks, maar dat was voor mij een te grote opgave. Al snel werden het er zo’n 12 per jaar, in onduidelijke frequentie. Als je googelt zijn er nog 10-tallen van te vinden.
Afgelopen jaren vond ik het steeds moeilijker om nieuwe content te brengen. Loodvrij was een stokpaardje van me, de wasmot heb ik op de kaart gezet en de vangsten van de forellen in het Geestmerambacht waren leuk om te melden. Stichting Gratis Weggeefhoek Hengel Spullen kreeg de nodige aandacht van me, en dat resulteerde dan ook in hoger aanbod aan materialen voor deze sympathieke organisatie.

Het einde van de federatie is voor mij ook het moment om als schrijver voor de federatie te stoppen. Ik heb er veel plezier aan beleefd, en hopelijk u als lezer ook. Zelf vond ik de mooiste column die van 20 oktober 2020. We zaten midden in de Corona-pandemie, de vrijwilligersdag ging niet door. Dus ook geen mok van de federatie met een afbeelding van Richard in een vis-setting. Samen in een auto stappen deed je ook niet, laat staan op vakantie. Ik ben toen alleen op reis gegaan, richting de Swalm, waar ik ooit met Richard een visweekend had beleefd. Ook nu waren we een beetje samen, want zijn nagedachtenis reisde met me mee. Die column schreef zich vanzelf.

Blijf gezond, en tot aan de waterkant.